تأثیر گردشگری بر معیشت پایدار روستایی (مطالعه موردی: روستای برغان، شهرستان ساوجبلاغ)

رویکرد معیشت پایدار یکی از رویکردهای تحلیلی جدید در زمینة توسعة روستایی است که در سال های اخیر به منظور توسعة روستایی و کاهش فقر مورد توجه قرار گرفته است. . در تحقیق پیش رو با کمک چارچوب تحلیلی معیشت پایدار گردشگری و ترکیبی از روش های تحلیل کمّی و کیفی و با استفاده از مطالعة موردی، نقش و تأثیرات گردشگری به عنوان استراتژی معیشت پایدار در توسعة روستای برغان از توابع شهرستان ساوجبلاغ مورد بررسی قرار می گیرد. سؤال اصلی تحقیق این است که گردشگری در چارچوب معیشت پایدار چه تأثیری بر ابعاد مختلف معیشت و توسعة روستا داشته است؟ و آیا وضعیت موجود گردشگری تأثیرات پایداری بر توسعة روستا در قالب مؤلفه و شاخص های معیشت پایدار داشته است؟ در پاسخ به این سؤال ?? شاخص معرف اثرگذاری پایدار گردشگری در قالب سه گروه مؤلفه های زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی براساس نظر کارشناسان شناسایی و درجة اثرگذاری آنها اندازه گیری شده است. برای گردآوری داده ها از دو روش اسنادی و پیمایشی، شامل مصاحبه و پرسشنامه استفاده شده است. نتایج نشان می دهند که گردشگری در روستای برغان، اگرچه باعث به وجود آمدن اشتغال و در نتیجه درآمد مرتبط با گردشگری و نیز کمک به رشد برخی از فعالیت های روستایی مانند باغداری و خدمات شده است، اما این تأثیر بسیار محدود است و تنها برخی از خانوارها را در بر می گیرد. همچنین به علت نبود نهاد محلی و متولی مختص گردشگری، منافع عمومی حاصل از گردشگری برای کل جامعه محلی محقق نشده است.